-
1 φλύκταιναι
φλύκταιναblister: fem nom /voc pl -
2 πέμφιξ
A breath, blast, ἀπῇξε πέμφιξ Ἰονίου πέλας πόρου prob. in S. Fr. 337;κεραυνία π. βροντῆς Id.Fr. 538
; δυσχείμερος π. A.Fr. 195.4.4 cloud, πέμφιγι.. ἀγγέλῳ πυρός cloud, harbinger of lightning, S.Fr. 539 ; driving rain or rain-cloud, Ibyc.17; πελιδναὶ φλύκταιναι πέμφιξιν ἐειδόμεναι ὑετοῖο,.. ἀμυδρήεσσαι ἐς ὠπήν livid pustules like rain clouds (in colour).. dim to the sight, Nic.Th. 273 (but = bubbles acc. to Sch.); dub. sens. in Call.Fr. 483 (prob. = Oxy.2080.43).6 pustule or part surrounding a pustule, ἐφίσταται π. οἷον ἐλαίου χλωρῆς ὥσπερ ἀράχνιον Euryphon ap. Gal.17 (1).886. -
3 πλαδάω
A to be flaccid, of the flesh, Hp.Aër.10; πῆξις πλαδῶσα, as of milk without rennet, Arist.HA 516a3 ;οὖλα πλαδῶντα Dsc. 1.110
; φλύκταιναι π. Nic.Th. 241 ; of corn, Ph.1.179.3 metaph. of the mind, to be or become flaccid, Ph.1.441, 459, 2.411 :— Hsch. cites [tense] pf. part. πεπλαδηκώς· σεσηπώς, ὑγρανθείς, and [tense] impf. ἐπλάδα in causal sense = κατέδευεν. -
4 ἀραιός
A thin, slender, κνῆμαι, χείρ, γλῶσσαι, Il.l.c., 5.425, 16.161; ; narrow,εἴσοδος Od.10.90
; of ships, Hes.Op. 809; φάλαγγες ἀ., opp. βαθύτεραι, X.Lac.11.6, cf. Plu.Crass.23; ἀραιᾷ τροφῇ χρῆσθαι meagre, of diet, Arist.Pol. 1335b13.II later, of the substance of bodies, of loose texture, opp. πυκνός, Anaximen.I, Meliss.7, Anaxag. 12,15, cf. Emp.104 ([comp] Sup.), Thphr.CP2.4.7, etc.; opp. πίων, Arist. Pr. 880a38; freq. in Hp., as VM22;δέρμα Aph.5.71
;ὀστέον Art.33
;εἴρια Mul.1.1
;ὁμίχλη.. νέφους ἀραιοτέρα Arist.Mu. 394a21
, cf. Mete. 364b25 ([comp] Comp.);σπόγγοι D.S.3.14
.2 in Tactics,in open order, opp.πυκνός, τὸ ἀραιότατον [διάστημα] Ascl.Tact.4.1, etc.III intermittent,πνεῦμα Hp.Epid.1.26
.ά, β; ἆσθμα, βήξ, Aret.SD1.11, etc. Adv.- ῶς Hp.Nat.Puer.24
; of the pulse, Gal.9.444,al.VI of the voice, thin, Theoc.13.59. (Homeric metre proves ϝαραιός.) -
5 ἐπεγείρω
A awaken, rouse up,τινά Od.22.431
, Thgn.469, Ar.Av. 83:—[voice] Pass., to be roused from sleep, wake up, Hom., only in [tense] aor. forms ἐπέγρετο, ἐπεγρόμενος, Il.10.124, 14, 256, Od.20.57;μέχρι ἐπέγρωνται Hp.Morb.Sacr.1
;φεύγετε.. ἄνδρ' ἐπεγειρόμενον E.HF 1083
(anap.);δόξαι, αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται Pl.Men. 86a
: [tense] pf. ἐπήγερται is dub. l. in Luc.Zeux.4.II metaph., awaken, excite,πόλεμον εὕδοντ' Sol.4.19
;διωγμόν Act.Ap.13.50
; (lyr.); ἐπὶ.. θρῆνον ἐ. ib. 1778 (anap.); ; stir up,τὸ Ἑλληνικόν Hdt.7.139
;τὰς ψυχάς Act.Ap.14.2
;ἡμᾶς εἰς τὴν νεότητα μνήμῃ ἐ. Pl.Lg. 657d
;τοῦ ἐπεγείροντος ὥσπερ μύωπος δεήσει Socr.Ep.1.6
:—[voice] Pass., ἐπηγέρθη [ἡ Ταλθυβίου μῆνις] Hdt.7.137; 14.52.III erect, raise, τὰς ἀκάνθας -ων erecting his prickles, like certain fish when irritated, Com.Adesp. 1338 ( = [S.]Fr. 1121);ὅταν ἐπεγερθῶσιν φλύκταιναι Philum.Ven.17.5
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπεγείρω
-
6 ὑποκαίω
A burn by applying fire below,τινὰς ζῶντας D.S. 20.71
, cf. 19.108; burn underneath,ὀστέα Hdt.4.61
; ξύλα ὑ. τῷ τρίποδι under the tripod, Anon. ap. Eust.1146.37; light sacrificial fires, cf. ὑποκλαίω.3 ὑ. λέβητα, [κακκάβην], light a fire under it, Gal.13.37,6.707.II metaph. in [voice] Pass., ὑ. τινός to be inflamed by love for.., Parth.12.1, 23.2; to be inflamed,φλύκταιναι -όμεναι Ph.2.101
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑποκαίω
-
7 λακάω
λακάω (PGM 4, 3074 σίδηρος λακᾷ=‘iron breaks apart, bursts’; Hippiatr. I 423, 16f φλύκταιναι … διαλακῶσιν [as pres. ind.]=‘blisters burst’. Hence the ambiguous forms [Aristoph., Nub. διαλακήσασα 410; AcThom 33: Aa II 2 p. 150, 18b ἐλάκησεν; PGM 12, 197 λακηθῇ] are also to be referred to a pres. λακάω rather than λακέω [as B-D-F §101 p. 46; Mlt-H. 246]) burst apart, burst open ἐλάκησεν μέσος he burst open in the middle Ac 1:18 (cp. Papias [3:1]).—See Beginn. V 22–30 for patristic material on the death of Judas.—DELG s.v. λάσκω. M-M s.v. λακέω.
См. также в других словарях:
φλύκταιναι — φλύκταινα blister fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τύλη — η, ΝΑ, και δωρ. τ. τύλα Α υπόστρωμα πάνω στο οποίο τοποθετούν τα βάρη οι αχθοφόροι νεοελλ. υπόστρωμα σάγματος ή σέλας αρχ. 1. μέρος τού σώματος που έχει κυρτωθεί από πίεση, όπως ο ώμος αχθοφόρου 2. καμπούρα καμήλας, ύβος 3. προσκεφάλι, προσκέφαλο … Dictionary of Greek
ωπή — ἡ, Α 1. θεώρηση, θέαση 2. όψη, εμφάνιση, παρουσιαστικό («φλύκταιναι... ἀμυδρήεσσαι ἐς ὠπήν», Νίκ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. έχει σχηματιστεί με μακρό φωνηεντισμό από το θ. οπ τού ὄπωπα, παρακμ. τού ὁρῶ (βλ. λ. όπωπα)] … Dictionary of Greek
